Afgelopen week kreeg ik een appje van een radio-collega dat oud-radiocollega William van den Einden is overleden en of het waar was. Na controle op zijn website www.stemacteur.nl bleek dit waar te zijn. Het verbaasde me niet zijn overlijden. Ik dacht meteen het is er toch van gekomen.

William heb ik leren kennen bij SIRIS (lokale omroep SIRIS Asten Someren).

Van te voren kende ik hem ook wel maar toen nog niet echt. Ik weet dat hij de eerste jongen was die op de huishoudschool kwam, ik ging er bijna vanaf. Wat een hysterisch gebeuren. Ik weet niet hoe hij het heeft gevonden. Heb het hem ook nooit gevraagd.

De tweede keer dat ik hem ontmoette was tijdens een live-uitzending van SIRIS. Wij woonden nog in de Liesberg in Someren en in dat weekend was het de Kennedymars. Ook de mini-Kennedymars was er en daar werd vanaf locatie verslag van gemaakt. Zo stonden er op die zaterdagmiddag een paar mannen van de lokale omroep bij ons aan de deur met de vraag of ze gebruik mochten maken van onze telefoonlijn, wat dus mocht. Later hoorde ik van William dat hij die persoon was die de vraag had gesteld.

Toen ik me aanmeldde als vrijwilliger bij de lokale omroep SIRIS leerde ik hem beter kennen. Het was een jongeman die erg zwaar op de hand was, zoals wij zeggen, erg onzeker maar met een prachtige stem. Een stem die je meteen pakte. Hij werd later de stem van National Geographic en van verschillende reclamespotjes.

Een jaar later kwam mijn man ook bij de omroep en samen met William en nog een paar anderen vormden zij de techniekgroep. Manlief was hoofd-techniek en samen met William hebben zij gezorgd dat de uitzendingen weer snel konden doorgaan na de verhuizingen.

Ik heb bij verschillende programma’s de eindredactie gehad en als ik een programma had waar William presentator of techniek had moest ik wel extra opletten. Zo hebben wij een tijdje in een boerderij gezeten en was er op de tafel een fitting geplaatst met een rode lamp die gekoppeld was aan een schuif van de mengtafel. Zo gauw de schuif openging dan ging de lamp aan.

Op een zaterdag had ik weer de eindredactie en William deed de techniek. Ik had telefoon ontvangen dat de gast, die wij verwachtte, wegens ziekte niet kon komen. Dat hield in dat we snel iets moesten improviseren. Ik zag dat de lamp niet brandde en liep de studio in en zei tegen de heren dat de gast zich had afgemeld wegens ziekte. De heren keken me aan en knikte, wat ik al raar vond, dus vroeg ik wat nu? Nog steeds zeiden de mannen niets, dus ik werd een beetje nerveus van hun zwijgen totdat ik zag dat de schuif van de presentator openstond.

Rood licht is koppen dicht, maar het rode licht was uit. Wat hadden die mannen gedaan? Ze hadden de lamp los gedraaid en wij waren dus in de “lucht” en iedereen had gehoord wat ik had gezegd. Wat hadden die mannen een lol.

Op een avond kwam William bij ons aan de deur, wat wel vaker gebeurde, en vroeg of het uitkwam. Ja hoor, kom gerust binnen.

Die avond vertelde hij dat hij “binnenkort” wilde stoppen met zijn leven. Hij had er met zijn psychiater over gehad en die wilde hem wel helpen. Je snapt natuurlijk dat wij met onze mond vol tanden zaten. Hij wilde niet dat wij dit met anderen bespraken. Wel kwam bij ons de vraag, als iemand het doet ben je dan medeschuldig omdat je het wist dat de persoon dit van plan was.

Ik vroeg aan hem hoe ga je het dan doen? Hoe dat wist hij nog niet, daar moest hij nog over nadenken. Ik heb hem wel gevraagd om niet voor een trein te springen want dat vond ik niet eerlijk voor de machinist. Jij wilt dood en iemand de rest van zijn leven met een trauma laten zitten vond ik niet fair. Je snapt wel dat dit een heftige avond is geweest. Mijn man had hier heel veel moeite mee en hield hierdoor ook meer afstand waardoor het contact ook minder werd.

Nu is William er niet meer. Hij heeft nog 20 jaar geleefd na dit gesprek maar of hij heel gelukkig is geweest daar heb mijn twijfels over.

De tekst bovenaan zijn rouwadvertentie is van Mahatma Gandhi.
“Ik ben te zeer mens om niet bewogen te worden door het verdriet van anderen, en als ik geen middel vind om hun lijden te verzachten, heeft mijn menselijke natuur zoveel pijn, dat ik er naar snak de dood te mogen omhelzen als een lang verloren vriend.

Verder staat vermeld dat hij tevreden is ingeslapen en zijn wens is dat, als je een donatie doet, dit voor het NVVE (Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde) is.
De uitvaart is zaterdag 31 maart om 14 uur in Uitvaartcentrum Someren Asten. William had kanker maar was klaar met zijn leven.

William ik hoop dat je je rust hebt gevonden en laat ze daarboven maar genieten van je mooie stem.