Vandaag hebben we 50 kilometer gefietst. Eigenlijk 49,9 maar Nettie rond het graag af. We zijn noodgedwongen moeten stoppen omdat  verderop in de route geen slaapplaatsen zijn. Er zijn er wel maar ze liggen veel te ver van de route en dat willen we niet.

Vanmorgen zijn we vertrokken vanuit het kasteel met een goed ontbijt en natuurlijk hebben we wat extra in onze tassen gedaan voor onderweg. Na een tiental kilometers te hebben gefietst komen we Jan en Peter tegen. De mannen die wij een paar dagen geleden ook hebben gezien. Later zijn wij ze nog een keer tegengekomen maar wie weet zien wij ze in Santiago.

We hebben in Saint Emilion weer een stempel gehaald en nog wat rondgekeken. Toen weer op de fiets richting Branne, Guiliac, Faleyras, Targon om te eindigen in Cadillac. Vandaag hebben we niet zoveel beleefd maar het einde is weer geweldig.

Nettie het woord is aan jou.

Gisteren had ik gelezen dat je ergens in een cel kunt overnachten. Ik dacht dat lijkt me wel leuk, maar verder geen aandacht meer aangegeven.

In Cadillac waren we aan het kijken waar we zouden kunnen slapen. Maar de streek  waar wij nu in komen is veel bos, stuk minder bewoond, dus er is niet veel waar je kunt slapen. Ook is er al veel gesloten. Bij Office de Tourisme konden ze ook niets vinden. Toen vertelde de man dat wij wel in een cel konden slapen en er ging meteen een lichtje branden bij mij. Het was dus hier. Nu daar hadden wij wel zin in het is ook nog gratis. Het is een keer wat anders.

Zo zie je maar, als je onderweg bent, op avontuur, de vrijheid, kom je van alles tegen. Het is een voormalig pelgrimshospital St.Leonard en werd door een van de hertogen vervangen door het hospice Ste.Catherine, in het Quartier St.Jacques. Dit is nu een psychiatrisch kliniek maar met de nalatenschap van de hertog wordt het oude gebruik in ere gehouden.

Pelgrims kunnen overnachten in originele sobere benedencellen met bed en brood en de deur op slot. Nu mogen wij er van gaan genieten. veel eten is er niet, maar de schade halen we morgen wel in.

Ik (Anita) vind het weer een geweldige ervaring. We moesten ons melden bij de poort. Van de portier kregen we een formulier waarin wij moesten melden datum en tijd. Wel moesten we onze pelgrimspassen inleveren anders moeten we betalen, en we kregen een stempel. Na dit te hebben gedaan kregen we een waterkoker mee en natuurlijk de sleutels van onze cel en wc. Bij binnenkomst in onze cel moesten we zelf ons bed opmaken en er stond dus een doos met voedsel. Zoals Nettie schreef het is niet veel maar we doen er maar mee. Oh,ja we mogen niet van het terrein af, dat mag pas morgen.

Proost zou ik zeggen en tot morgen.

 

 

 

 

15 thoughts on “Dag 21 Puisseguin naar Cadillac

  1. Zo dames worden jullie toch nog een beetje als crimineel behandeld.En hoe voeld dat een beetje crmineel?Weer een aparte belevenis.Jullie maken iedere dag iets moois mee.Geweldig.
    Voor morgen alvast heel veel fietsplezier en mooie belevenissen. ?????????

  2. Dames blijf maar een paar dagen daar achter het slot het kost tenslotte niets en kunt kiezen als crimineel of slot zuster.

  3. Hallo Nettie en Anita
    Zo in de cel dat is weer wat anders dan luxe van het kasteel.
    En het eten is nog net geen water en brood alleen, maar jullie kennende gaan jullie dat morgen wel weer inhalen. Zelfs de fietsen zie ik op jullie kamer staan, ook een bewaker voor de deur misschien ! Hoop dat jullie lekker slapen in de cel, en gehoorzamen anders mag je nog een nachtje blijven.
    Groetjes Nellie

  4. Hallo Dames,

    Weer een ervaring Rijker, en alweer drie weken verder. Jullie zijn op de helft zullen we maar zeggen. En slaap lekker in jullie cel is het 1 of 2 cellen? Grappig dat je niet meer van het terrein mag, als ze jullie morgen maar weer vrij laten. Op naar een nieuwe dag.
    groetjes Marga.

Geef een reactie