Olympische Spelen en psychiatrie

Hebben jullie ook zo genoten van de Olympische Spelen? Ik wel.

Al die soorten sporten, sporten die je in Nederland niet ziet op tv. Waar ik van geniet zijn de reacties van de sporters als ze over de finish komen. Euforie, ingetogen, tranen, teleurstelling. Alle emoties zijn aanwezig. Je bent jaren bezig en dan win je met een-duizendste van een seconde of je valt er net af.

Over emotie gesproken. Afgelopen week mocht ik een symposium “De kunst van het vak” bijwonen. Een psychiater nam afscheid en voor het eerst moest ik hiervoor een verslag schrijven. Ik was er dus in de hoedanigheid als schrijvende pers. Voor mij een nieuwe ervaring. Samen met een fotograaf ben ik naar Boxmeer gereden. 

Ik heb natuurlijk eerst opgezocht wat het verschil is tussen een psychiater en psycholoog en dit is het verschil.

Een psychiater is een arts die zich heeft gespecialiseerd in de psychiatrie. Is een medisch specialist en zijn bevoegd medicatie voor te schrijven, lichamelijk onderzoek te doen en laboratoriumtests aan te vragen en te interpreteren. In totaal duurt deze opleiding 4,5 jaar en met onderzoeken erbij 6 jaar.

Een psycholoog of psychologe is een professioneel deskundige in de psychologie; de wetenschap die zich bezighoudt met het innerlijk leven (denken, voelen en streven) en het gedrag van de mens. Dit beroep is niet beschermd en iedereen kan in principe psycholoog worden. Deze mensen hebben een HBO opleiding gedaan.

De term psychiatrie is nog niet zo oud. In 1808 werd deze term ingevoerd door Johann Christian Reil en is een samenvoeging van het Griekse psyche, wat ziel of geest betekent en iatros wat arts betekent (letterlijk geneeskunde van de ziel). Het hoofddoel van de psychiatrie is het verlichten van psychisch lijden dat een gevolg is van psychiatrische aandoeningen en het vergroten van het psychisch welbevinden van de psychiatrisch patiënt en diens omgeving.

In de psychiatrie wordt gekeken naar de vier D’s: Distress (lijden-nood) Dysfunction (niet functioneren), Deviance (afwijkend gedrag) en Danger (gevaar voor anderen of voor zichzelf).

Zo tot zover deze omschrijving. 

Tijdens deze lezingen waren ook diverse emoties te merken. Dat was goed zichtbaar tijdens de presentaties. De “oude” generatie had problemen met de computer, terwijl de “jongere” er helemaal geen moeite mee had. Maar iedereen bracht het op zijn of haar manier. Ze hadden allemaal “hart voor het vak”.

De lezingen gingen over heksenvervolging, bezetenheid, krankzinnigheid maar ook over andere soorten psychiatrische aandoeningen. Ziektes waar ik nog nooit van heb gehoord. Maar ook hoe men vroegen omging met mensen die psychisch niet helemaal in orde waren. In Nederland is het al heel wat beter met deze mensen maar in het buitenland worden zij gewoon door familie opgesloten in huis of aan de ketting gelegd.

Wat mij opviel was dat zij het gevoel hadden dat de “snijdende” artsen hun niet altijd serieus nemen en dat doet zeer. Zij leveren ook topsport in hun vak. Zij worden ook opgeroepen bij de Eerste Hulp omdat een patiënt de boel aan het verbouwen is en zij deze mensen rustig moeten krijgen. Ook zorgen zij ervoor dat een “patiënt” weer op de rails wordt gezet om weer de regie te krijgen van zijn eigen leven. 

Een van de professoren is een van de juryleden die elk jaar de Dr. Guislain Award mag toekennen. Deze award wordt uitreikt aan een cultureel en/of sociaal initiatief (persoon of organisatie) die op een bijzondere wijze het stigma en taboe dat rust op geestelijk ziek zijn in de samenleving ter sprake brengt. Wil je meer informatie kijk dan maar op deze website. Dr. Guislan museum. Deze professor houdt van muziek en dansen maar vooral van de tango. 

De scheidende psychiater en die professor namen afscheid op deze manier.

De dans wordt geopend (diagnose gesteld) en jij, als psychiater neemt de klant mee in de dans. Jij bent de leider en de klant volgt je. Soms stopt de dans even omdat de klant zelf moet denken, wil ik dit? En zo gaat het verder. Maar er is ook een moment dat je de muziek moet stoppen en een ander nummer moet opzetten. Een verkeerde/gewijzigde diagnose want er is meer aan de hand. Samen zoek je een ander nummer uit en samen ga je verder met de dans. Dat ben je verplicht als psychiater.

 

2 thoughts on “Olympische Spelen en psychiatrie

  1. Hoi Anita.Jeetje zware kost. Maar wel interessant. Zo kom je nog eens ergens.Wel mooi geschreven.Gr Marij en Jozef.

  2. Oeps al weer wat bijgeleerd. De psyche van de mens, is een enorm groot. Je kunt er veel goed mee doen, maar ook iemand flink laten afzakken. gr Marga.

Geef een reactie