---

Jullie krijgen nog een dagje van ons te lezen. Onze laatste dag als pelgrim.

Zaterdagmorgen werden we te laat wakker om voor zeven uur bij de eerste tien te zijn om ons compostolaat te halen bij het pelgrimskantoor. Helaas geen pelgrimsmaaltijd voor ons in het vijf sterren hotel bij de kathedraal.

Rond acht uur waren we wakker en snel onze spullen en fiets gepakt en op weg naar het pelgrimskantoor. We kwamen daar aan en er stonden zeker 80 personen te wachten. Je mocht er een voor een naar binnen.

Nettie verteld verder haar verhaal.

Ik vond het emotioneel toen we het compostolaat kregen. We hebben het in een koker gedaan zodat het goed bewaard is. Hierna zijn we gaan ontbijten en daarna zijn we in de rij gaan staan om de kathedraal te bezichtigen en de pelgrimsmis bij te wonen. Dit was ook hartverwarmend. Onze namen werden genoemd door een man van het pelgrimskantoor.

Toen kwam het wierookvat dat door 6 mannen die allemaal een touw hadden en door aan de touwen te trekken zwierden het wierookvat dwars door de kerk. Prachtig om te zien, er deden ook wel 20 paters en een bisschop mee. Het was een prachtige pelgrimsmis. We hebben ook nog in de rij gestaan om bij beeld van Saint Jacques om onze handen op zijn schouders te leggen, ook zijn we nog naar zijn crypte gegaan. Dit alles was een mooie afsluiting  van onze pelgrimsreis naar Santiago. We hebben genoten onderweg van het kontakt met de medepelgrims.

Ook de natuur was mooi en tussen Anita en mij ging het goed, de vele klimmetjes namen we maar zoals ze kwamen. Jullie bedankt voor alle belangstelling  en medeleven met ons, het was fijn om jullie verhaaltjes te lezen. Anita bedankt voor alles en voor de mooie tijd die we samen  gehad hebben en dat je samen met mij dit prachtig avontuur bent aan gegaan. Dit vergeten we nooit meer.

De groeten aan iedereen en ik heb voor iedereen een kaarsje opgestoken en tot weerziens in Ysselsteyn of waar dan ook, lieve groetjes Nettie.

Zoals Nettie schreef moesten we een voor een naar binnen. Ik mocht naar balie 4. Ik wilde graag een persoonlijk compostelaat. Dus kreeg ik mijn persoonlijke. Het was best een emotioneel gevoel. Nadat de handtekening en de compostolaat te hebben ontvangen kwam de ontnuchtering. Kosten 5 euro. ?

Na het ontvangst gingen we ontbijten. Na het ontbijt gingen we naar de kathedraal en hebben we de pelgrimsdienst gevolgd. De mis was in het Spaans, kon het niet verstaan maar het gevoel was er niet minder om.

Het is een heel ritueel. Ik denk dat er zo’n 20 priesters aan het altaar stonden. Er was een bisschop aanwezig die een ereplek kreeg. Een non die aangaf wanneer we moesten knielen, staan, zitten. Een groep uit Zaragoza mocht alles muzikaal verzorgen. Na de mis werd het wierookvat de lucht ingetrokken wat een prachtig gezicht was.

Na dit alles zijn Nettie en ik gaan eten en toen op weg naar het hotel. We zochten een taxi die ons en de fietsen kon brengen naar het hotel. Een taxivrouw met een ruime laadruimte was snel gevonden. Volgens haar konden de fietsen er gemakkelijk in, maar ze wist niet dat het Nederlandse fietsen waren. We zijn dus een voor een naar het hotel gebracht met de fiets. Onderweg heb ik de weg gezien en ik was blij dat we dit niet hebben gefietst. ? Rond half zes waren onze mannen er.

Vandaag, zondag, zijn wij met zijn vieren naar het centrum gegaan. De stad gekeken en een toeristentreintje gepakt om zo de stad te bekijken. Telkens als ik op het plein kwam van de kathedraal en weer iemand zag binnenkomen, voelde ik met de persoon mee. Moe maar voldaan.

Je bent pelgrim af en nu toerist.

Nettie bedankt dat je me er door heen sleepte als ik het niet meer zag zitten. We hebben veel gelachen en veel gezien. Veel mensen ontmoet, gesproken en met ze gelachen. Iedereen bedankt voor de geweldige reacties die wij via de website en mail mochten ontvangen. Het deed ons goed.

Op een bordje stond de volgende tekst.

Es El camino lo que cambia nuestras vidas, no la meta.

HET IS DE WEG DIE ONS LEVEN VERANDERD, NIET HET DOEL

Met deze woorden sluit ik dit bericht af. Anita